Szybki rozwój terenów zurbanizowanych, w szczególności dużych miast oraz szlaków komunikacyjnych, wymusza stosowanie najnowocześniejszych technologii w realizacji projektów infrastrukturalnych. Jakie metody można wykorzystać do budowy tuneli metra? Opowie o tym Dymitr Petrow-Ganew z firmy Herrenknecht AG podczas Konferencji "Budownictwo Podziemne", która odbędzie się w Krakowie w dniach 8-9 września.
Budowa tunelu pod Wisłą w Warszawie. Fot. inzynieria.com
Coraz częściej infrastruktura komunikacyjna schodzi pod ziemię, aby zwiększyć prędkość poruszania się i oszczędzać tereny miejskie. Jednym z nowoczesnych rozwiązań jest budowa tuneli komunikacyjnych zmechanizowanymi tarczami drążącymi zwanymi popularnie TBM (Tunnel Boring Machines). Jednym z istotnych czynników pomyślnego zakończenia każdego projektu tunelowego jest odpowiedni dobór tarczy TBM i technologii drążenia.
Podstawowym kryterium doboru tarczy TBM są warunki geotechniczne oraz hydrogeologiczne występujące na trasie tunelu. Jeżeli tunel wykonywany jest w gruntach miękkich, ważnym kryterium jest to, czy są to grunty luźne czy też spoiste. Istotnym warunkiem jest występowanie na poziomie tunelu wody gruntowej – a jeżeli ona występuje, to pod jakim ciśnieniem? Dla doboru tarczy istotne są także odpowiedzi na pytania: jaki jest nadkład nad tunelem, czy występują głazy narzutowe, jakie osiadanie terenu jest dopuszczalne, jak będziemy utylizować urobek powstały podczas drążenia?
Pierwszy tunel w Polsce w technologii tarczy TBM wykonano w 2011 r. w Warszawie dla przejścia kolektorów kanalizacyjnych pod rzeką Wisłą. Średnica tarczy TBM wynosiła 5130 mm, a długość całkowita tunelu to 1300 m.
W 2014 r. zakończono budowę centralnego odcinka II linii metra warszawskiego, gdzie cztery tarcze TBM o średnicy 6270 mm wydrążyły łącznie ponad 10 km tuneli szlakowych.
Konferencje Inżynieria
WIEDZA. BIZNES. ATRAKCJE
Sprawdź najbliższe wydarzenia
Aby dodać komentarz musisz być zalogowany. Przejdź do formularza logowania/rejestracji.